30 jaar geleden werd er vreemd opgekeken bij het idee dat in de toekomst iedereen een computernetwerk in huis zou hebben. Elektronisch zou kunnen mailen. Het idee van media-entertainment zonder je huis uit te gaan was helemaal bizar. En zie, we leven nu allen in die wereld.
Zomaar enkele toekomstvragen. Wordt Antarctica het grote geopolitieke probleem vanwege de toegang tot zeevoedsel, belangrijke mineralen, ertsen en energie? Hoe gaat AI ons werk veranderen en wat gaat dat doen met onze identiteit? Wat is de invloed van VR op sportbeleving en concerten, verandert de rol van stadions en podia? Komt het idee van een levenslange relatie onder druk te staan omdat we veel ouder worden en bestaat de maatschappij dan vooral uit alleenstaanden? Wordt de democratie anders vormgegeven, gaan we stemmen op onderwerpen en niet op partijen? Monitoren we continu onze fysieke gezondheid met toename van mentale ziektes als gevolg door alle zorgen die meer weten met zich meebrengt? Hoe zal het leven in steden worden vormgegeven, bouwen we door de hittestress meer onder de grond omdat het daar koeler is?
Zo zijn veel meer toekomstvragen te stellen en deze vragen allen om het ontwikkelen van meerdere scenario’s, want er niet één antwoord op hoe de toekomst er mogelijk uit kan zien. Toekomstdenken zorgt voor verwarring, maar is bittere noodzaak om de toekomst mede vorm te kunnen geven. Zoals futurist Arthur C Clarke in 1964 al zei: “The only thing we can be sure of about the future, is that it will be absolutely fantastic. So, if what I say now seems to you to be very reasonable, then I will have failed completely.”
Daarom: verwelkom met open armen de verwarring die trendverkenningen en scenario’s met zich meebrengen. En omarm zo je toekomst.
Welke toekomstvraag stel jij?
Auteur: Rob Adams