Hoe ziet de toekomst van 4 en 5 mei eruit? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat herdenken voor iedereen in Nederland waardevol blijft? En dat de lessen uit het verleden ook in de toekomst op het vizier blijven? Grote vragen zonder eenvoudige antwoorden.
Vrede en vrijheid zijn voor Nederlanders een gegeven. Maar vrede is een gemeenschappelijk project, waaraan iedereen een steentje aan kan en moet bijdragen.
Je zou denken dat we ons nog steeds bewust zijn van de gruwelijkheden van de Tweede Wereldoorlog. Toch is dat niet het geval. Uit onderzoek uit 2023 blijkt dat 23 procent van de jongeren geboren vanaf 1980 twijfelt aan de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook blijkt dat een derde tot meer dan de helft weinig van de genocide afweet. Schrikbarend, maar ook een feit. Wat doen we als maatschappij verkeerd als de geschiedenis verwatert?
Er zijn diverse stichtingen in Nederland die de herinnering bewaken en nadenken over een nieuwe vorm van herdenken. De vraag is alleen, kun je herdenken wat je nooit hebt meegemaakt? En is herdenken voldoende, want herdenken gaat over iets waar je zelf geen onderdeel van was of bent.
Leven met oorlog, sporen in generaties en samenleving.
Kun je herdenken niet alleen op het verleden, maar juist op het heden of zelfs toekomst baseren? Gaat herdenken eigenlijk niet over de impact van oorlog en op de vraag wat het betekent om in vrede samen te leven? En voor vrede moet door veel organisaties hard voor gewerkt worden. Wat kun je als individu doen om vrede te bewaken? Zo heeft bijvoorbeeld ons gedrag, onze opvoeding of onze politieke keuze veel invloed.
Van herdenken naar bedenken, daar zit wellicht de toekomst. Geen 2 minuten stilte om te herdenken wat we niet kennen, maar 2 minuten stilte om te bedenken wat we zelf kunnen.
Zo gaat het niet alleen over ‘zij die gevallen zijn’, maar ook over ‘wat zou ik doen?’ of ‘wat kan ik nu doen?’ Daarom de vraag, wat kun jij doen voor vrede?
Auteur: Rob Adams