We worden steeds ouder. Dit heeft een enorme impact op onze samenleving en de zorg. We willen het liefst zoveel mogelijk thuis blijven wonen, maar ontkomen niet aan het nodig hebben van zorg. Daarnaast gaan we veel zelf meten, met mentale onzekerheden tot gevolg.
Nederland staat bekend om zijn verzorgingsstaat. Bijna niemand valt buiten de boot. We ondersteunen niet alleen financieel hulpbehoevenden, ook ons zorgstelsel is zo ontworpen dat iedereen recht heeft op zorg. Op dit moment is er het idee van lineair groeien, hoe meer zorg, hoe meer handen aan het bed nodig zijn. Door de aankomende vergrijzing is dit echter onmogelijk, waardoor de druk op de zorg alleen maar zal toenemen.
Tijd om anders te gaan denken en werken. Nieuwe vragen zijn dan belangrijk. Hoe kijken we als maatschappij naar de zorg? Wat wordt ons uitgangspunt, voorkomen of genezen? Hoe kan technologie ondersteunen in de groeiende vraag? Welke rol speelt het delen van data? Welke rol gaan algoritmes/A.I. spelen bij het diagnosticeren en adviseren? Hoe kan persoonlijk verzamelde data (denk bvb aan data via smart watches) gebruikt worden? En zo kunnen nog meer vragen gesteld worden.
We zullen innovaties moeten vinden die de zorg kunnen schalen en betaalbaarder kunnen maken.
Om meer grip te krijgen op preventie moeten we inzicht hebben in onze eigen gezondheid. Big Tech speelt hierop in en brengt massaal trackers en apps uit. De heilige graal zit hem om dit te kunnen combineren met medische data die wordt vergaard in bvb ziekenhuizen. Echter lijken deze twee ‘markten’ elkaar niet te vertrouwen. Met innovaties zoals een ‘data-exchange’ kan deze data toch gebruikt worden, zonder dat de data met elkaar gedeeld hoeft te worden.
Het gevolg van alle trackers is dat we steeds meer het idee krijgen dat we zo grip krijgen over onze gezondheid. Het betekent echter ook meer zicht op alle mogelijke afwijkingen, waar onzekerheid door kan ontstaan. Gaan we hierdoor fysiek gezonder zijn en mentaal ongezonder?
Andere innovaties die we zien opkomen zijn op het gebied van digitale dienstverlening. Nu we zien dat er steeds meer specialismes gecentraliseerd worden zullen reisafstanden langer worden. Daarnaast kun je je steeds meer afvragen of je voor elke vraag nog naar het ziekenhuis moet komen. Hoe snel zal zorg op afstand steeds meer onderdeel worden van de aangeboden zorg?
Robotisering draagt ook zijn steentje bij. Zorgrobots als SARA en Zora ondersteunen processen in de zorg. Ook kunnen robots ervoor zorgen dat mensen minder eenzaam zijn. Wellicht een ‘mensarme’ gedachte, maar als het werkt waarom dan niet toepassen? Andere technologische innovaties helpen bijvoorbeeld bij dementerende mensen om de dagindeling scherp te houden.
We moeten natuurlijk ook niet vergeten wat de mensen zélf nog kunnen, of de mensen in hun omgeving. Door niet alles meteen te bestempelen als zorg, zijn ook niet overal zorgverleners voor nodig, maar kunnen ook andere mensen helpen met taken. Maar het effect van mantelzorg kan wel een grote impact hebben op de mantelorgers. Zorgen voor je eigen gezin én voor je ouders trekt een zware wissel op het leven, hoe gaan we als maatschappij daarmee om?
Kortom, we zullen de zorg moeten hervormen om het betaalbaar en schaalbaar te maken en menswaardig te houden. Iets waar ziekenhuizen, zorginstellingen en bedrijven hard aan werken. Jij ook?